3 days 2 nights Sapa

31 juli en dag 2 van onze eerste 3 weken! We vetrokken vrijdag ochtend vroeg richting Sapa, een stadje in het noorden van Vietnam tegen de Chinese grens aan. Hoge verwachtingen van Sapa aangezien hier veel mooie rijstvelden te zien zijn en we een trip hadden geboekt met 1 nacht bij een lokale familie (en 1 nacht hotel)! We lieten het allemaal maar op ons af komen en hadden er meteen al veel zin in!

Na 6 uurtjes kwamen we aan in Sapa Town, nog niet eens de bus uit of we werden overmeesterd door de inwoners. 'Hello, how are you? What's your name? Where are you from?' Super lieve en mooie vrouwen waarvan 1 op de 3 een baby op de rug droeg, en stuk voor stuk versierd waren met prachtige zelf gemaakte kleding, en sieraden. De interesse was natuurlijk niet zomaar en we kwamen er dus al snel achter dat ze meer van ons wilde. Deze zelf gemaakte sieraden en kleding moesten natuurlijk verkocht worden - tuurlijk wilde we een souveniertje aanschaffen - maar ze waren stuk voor stuk uit op onze 'pinky promise'. Stom achteraf, maar nadat Myrthe dit eenmaal met 1 vrouwtje gedaan had riep de rest ook 'that we promised' (en ze lijken allemaal op elkaar, dus dit leiden tot verwarring bij ons en boze ogen bij de vrouwen) een aantal armbandjes gekocht en dus toch maar snel het hotel binnen gevlucht om te kunnen genieten van een uitgebreide lunch (het eten gaat nog steeds niet vervelen:))!

Hierna begonnen we aan onze 3 uur durende tocht (ong 10km). Inclusief gids en een ontzettend saai 4pers. gezin uit Spanje die het woord interesse, enthousiasme en lachen niet kennen zorgde wij zelf maar voor de gezelligheid. (DUH). We hadden 2 leuke jonge jongens als gidsen mee die ons met veel enthousiasme en een onwijs mooie route naar de homestay brachten. We zijn allebei geen grote fan van wandelen, maar we kunnen eerlijk zeggen dat deze 3 uur, de mooiste 3 uur wandelen waren in onze 21 levensjaartjes. (Nee, niet overdreven). Langs kleine dorpjes, huisbezoekjes bij de boeren en een rechtstreeks wandeling midden door de rijstvelden, konden we niet stoppen met elkaar te vertellen hoe prachtig we het vonden en dat het wel een sprookje leek - of ook wel het archeon XXL. Wandelen was nu zeker geen straf!

Gedurende de wandeltocht werden we gevolgd door 6 locals, die ons heel erg lief hielpen door de modderige en smalle paadjes (hier zat natuurlijk ook wat achter, 'I followed you buy' was het na 3 uur). Eenmaal aangekomen bij onze homestay werden we ook niet alleen hartelijke verwelkomd door het gast gezin maar ook door 30 andere locals die - natuurlijk - onze allemaal hetzelfde wilde verkopen. Myrthe was haar beloftes al eerder nagekomen maar nu was het Demi haar beurt. Helaas beging zij de fout door bij de verkeerde vrouw wat te kopen - ze lijken allemaal op elkaar - en de vrouwen die ons hadden gevolgd/geholpen in de afgelopen 3 uur verwachtte dus echt dat wij van hen iets zouden kopen! Myrthe vluchtte naar binnen en Deem bleef achter met 30 opdringerige dames, half uurtje later kwam Deem binnen met een iets te grote aankoop. (toch eerlijk toegeven dat de sieraden heel mooi zijn). Hierna wel erg toe aan een biertje, samen met 7 gezellige Franse backpackers, the boring Spanish family en een vreselijke 'als blikken konden dode' blik van 1 van de locals vanaf de voordeur (Demi had haar belooft wat te kopen maar deze vrouw had ons niet gevolgd, oopssss) genoten wij toch heel erg van ons Hanoi biertje!

We hebben een super avond gehad, onwijs gastvrij gezin, heerlijk eten, veel rijst wijn en na een goede nachtrust onder de klamboes, werden we -
op z'n boers - om 08:00 gewekt door de hanen. Na een ontbijtje met verse pannenkoekjes, banaantjes en prachtig uitzicht begonnen wij om 09:00 aan onze 2e dag wandelen met onze nieuwe gids. Ze was 1 van de locals uit het dorpje, lief vrouwtje en goed Engels, en erg leuk om alles te weten te komen over haar leven als 21 jarige boerin.

In het kort; 21 jaar (in onze ogen 31), getrouwd op haar 17e, 2 kindjes van 4 en 2, en zwanger van haar 3e. Ze verbouwen hen eigen eten - rijst en mais - maken hun eigen kleding, streng katholiek, geen feestjes en zijn nog nooit verder geweest dan Sapa. Conclusie: een leven wat wij ons niet kunnen voorstellen!

Na een 4 uur durende mooie tocht, goede lunch, veel zon en rode kleur kwamen we aan in het laatste dorpje! Na een klein bezoekje bij de watervallen, kwam nu dan toch echt de eerste regenbui. (Regen seizoen in Vietnam). Het is niet te omschrijven wat er binnen een uur tijd gebeurde. Aangezien ze niet echt een idee hebben van een goed afvoer systeem, stonden de straten al snel helemaal onder water, watervallen van oranje modder kwamen van de bergen, en samen met een onverharde weg en een vreselijke chauffeur die zich van dit alles niks aantrok, kun je je voorstellen hoe wij in de bus zaten.. Absoluut geen feestje. We waren meer dan toe aan een hotel kamer met een warme douche. Jammer maar helaas konden we dit al snel vergeten, want door de stromende regen was ook de stroom er in heel Sapa mee gestopt. Dan maar aan ons romantische diner zonder kaarslicht, - na een half uurtje sprong het licht aan - heerlijk gegeten en op tijd gaan slapen want de volgende ochtend stond een nieuwe wandeltocht op de planning.

Eenmaal wakker leek het net de Alpen met slecht weer, dikke mist en regen en we besloten dus al snel om niet mee te gaan op de laatste tocht.. We hadden al erg veel moois gezien van Sapa en hadden niet het idee een ervaring rijker te kunnen worden door op onze all stars en in trui de stromende regen in te gaan, buiten het feit dat zelf door onze vele sporten in Nederland (gek genoeg) de wandelingen alsnog spierpijn als gevolgen had.. Een koffietje om de hoek dan maar en als afsluiter van de tour een heerlijk verzorgde lunch met de teruggekeerde en verregende groep!

Eind goed al goed. We zijn weer een mooie ervaring rijker, en we beseffen steeds een beetje meer hoe goed wij het hebben, hihi.

Dikke kus en knuffels en tot snel!